ارزیابی نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر داراب با تاکید بر فضاهای رها شده شهری

بافت های قدیمی و فرسوده شهری نشانه هایی از میراث تاریخی و معماری هستند که بایستی از آن ها حفاظت و نگهداری شود. از این رو شرایط ایجاب می کند که برنامه ریزان شهری توجه ویژه ای به بافت های فرسوده شهری، شناسایی ریشه های ایجاد این بافت ها و یافتن راه حلی برای فضاهای رها شده در بافت فرسوده شهرها داشته باشند. بنابراین هدف از این پژوهش ارزیابی نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر داراب با تأکید بر فضاهای رها شده شهری است که بسیاری از مشکلات اقتصادی، اجتماعی، کالبدی، زیست محیطی و امنیتی را در پی داشته و فضاهای رها شده آن، علاوه بر تشویش مناظر بصری، زمینه ی ناپایداری در بافت فرسوده شهر داراب را نیز فراهم کرده است. به همین دلیل بازسازی و نوسازی آن ها به مرور زمان ضروری می نماید. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. به منظور تعیین کاربری های موجود، نیاز به تهیه لایه های اطلاعاتی gis، سپس سرانه کاربری ها با نرم افزار excel مشخص، وزن دهی و اهمیت شاخص ها به وسیله برنامه expert choice، در نهایت با فرمول نویسی در code blocks و matlab (با روش عملگر owa fuzzy) کاربری های جایگزین فضاهای رها شده در سه بازه کمیت سنج اولویت بندی، که واحد مسکونی پایدار در اولویت اول قرار گرفته شد. همچنین جهت اولویت بندی عوامل انسانی موثر بر میزان فرسودگی بافت فرسوده از روش (dematel fuzzy) با استفاده از نظر کارشناسان برنامه ریزی شهری و فرآیند محاسبات گراف اولویت اول، عامل اقتصادی تعیین شد. نتایج حاکی از آن است که عدم استفاده از فرصت های مناسب در بافت به دلیل عوامل اقتصادی، فقدان برنامه ریزی برای فضاهای رها شده و ضعف مدیریت شهری می باشد. از این رو برنامه ریزی برای فضاهای رها شده به منظور رشد هوشمند شهری، یکی از اولویت های مهم نوسازی و بهسازی بافت می باشد.